W listopadzie br. Albania otworzyła klaster 5 (zasoby, rolnictwo i spójność) w rozmowach o przystąpieniu do UE. Wcześniej we wrześniu br. otworzyła klaster 4 (zielona agenda i połączenia), w maju – 3 (konkurencyjność i wzrost), a w kwietniu – 2 (rynek wewnętrzny). Z kolei w 2024 r. w grudniu otworzyła klaster 6 (stosunki zewnętrzne), zaś w październiku – 1 (sprawy fundamentalne: sądownictwo, prawa człowieka, wolność, sprawiedliwość i bezpieczeństwo oraz gospodarka rynkowa). Jego otwarcie było możliwe dzięki rozłączeniu miesiąc wcześniej Albanii i Macedonii Północnej w procesie akcesyjnym. Były one powiązane przez Unię i przez to wspólnie blokowane od 2020 r. przez Bułgarię – mimo formalnego otwarcia negocjacji akcesyjnych z nimi w połowie 2022 r. – w związku z jej wetem wobec integracji Macedonii Północnej z UE. Jednocześnie KE w listopadowym raporcie nt. postępów Albanii wskazała na potrzebę dalszych reform w celu planowanego przez rząd zakończenia negocjacji do 2027 r. Wyzwaniem w tym kontekście pozostaje także powolne tempo rozszerzania Unii: sąsiednia Czarnogóra negocjuje od 2012 r., w 2020 r. miała otwarte rozmowy we wszystkich dziedzinach, lecz dopiero w 2024 r. zaczęła zamykać rozdziały negocjacyjne (dotychczas 7, a jest ich 33 w 6 klastrach).

O niedawnych próbach reform w Albanii pisał Tomasz Żornaczuk