Tegoroczne wybory prezydenckie w Iranie wygra najpewniej kandydat, który gwarantuje pełną lojalność wobec najwyższego przywódcy duchowego, sprawującego wraz ze Strażnikami Rewolucji realną władzę w kraju. Nowy prezydent nie będzie mógł szybko poprawić sytuacji ekonomicznej i międzynarodowej państwa, w tym uregulować kwestii nuklearnej. Dlatego Iran czeka w najbliższych latach pozorna stabilizacja władzy przy rosnącym prawdopodobieństwie wybuchu antysystemowego buntu. Dla państw zachodnich oznacza to konieczność przeglądu dotychczasowej strategii, w niewielkim stopniu uwzględniającej obronę praw człowieka i wspieranie zmian wewnątrz samego Iranu. Nowe kraje członkowskie UE powinny aktywnie działać w tej dziedzinie.