Wbrew powszechnej opinii decyzja Islandii z sierpnia 2013 r. o zawieszeniu negocjacji w sprawie jej członkostwa w UE nie osłabia wiarygodności polityki rozszerzenia. Islandia, tak jak Norwegia i Szwajcaria, jest ściśle związana z UE, a negocjacje członkowskie rozpoczęła ze względu na chęć ustabilizowania gospodarki. Cel ten w dużej mierze osiągnięto, a proces negocjacji pozwolił na zmianę stosunków dwustronnych. Niemniej decyzja Islandii pokazuje słabość UE w ochronie jej strategicznych interesów. Unia powinna zatem starać się wypełnić tę lukę, wzmacniając relacje dwustronne i tworząc partnerstwo polityczne z Islandią w sektorze rybołówstwa oraz w Arktyce.