Mimo że państwa Azji Centralnej, ze względu na słabości tamtejszych systemów politycznych i społecznych (autorytaryzm, korupcja, nepotyzm, tarcia etniczne i religijne) oraz trudną sytuację gospodarczą, są wrażliwe na działania radykalnych organizacji islamskich, to zainteresowanie Państwem Islamskim w lokalnych społeczeństwach utrzymuje się na niskim poziomie. Co więcej, sami przedstawiciele PI nie interesują się tymi państwami, choć tendencje te mogą się zmienić w przyszłości. Wyjazdom mieszkańców tego regionu do Syrii i Iraku sprzyja bowiem nie tylko bieda, ale także wykluczenie społeczne i zła edukacja religijna. Co ciekawe, proporcjonalnie więcej osób wyrusza na wojnę w Syrii i Iraku z bogatszych, mniej nepotystycznych i mniej autorytarnych krajów Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej, a także Europy. Wzrost popularności radykalnych odłamów islamu będzie jednak problemem nie tylko dla piątki państw regionu (które będą starały się wykorzystać to do wzmocnienia swoich służb specjalnych i pozyskania środków na ochronę granic), ale również dla Rosji, zwłaszcza że mieszkańcy Azji Centralnej zostali zrekrutowani do oddziałów PI głównie na jej terytorium. Rosjanie będą zatem nadal wspierali sąsiadów w walce z takimi organizacjami poprzez uszczelnienie granic, pomoc dla lokalnych służb specjalnych oraz wzmocnienie sił szybkiego reagowania OUBZ. Unia Europejska i Stany Zjednoczone również powinny zaoferować zarówno wsparcie wywiadowcze czy przy ochronie granic, jak i programy gospodarcze oraz pomoc rozwojową. Może się to przyczynić do zredukowania czynników sprzyjających radykalizacji postaw społecznych mieszkańców Azji Centralnej.