Negocjacje nowego okresu finansowania UE jest to jeden najważniejszych obecnie tematów na agendzie Unii Europejskiej oraz priorytetowa kwestia w polskiej polityce europejskiej. Ramy finansowe określają ogólne pułapy wydatków z UE na kolejne siedem lat. Na ich podstawie ustalane są budżety roczne. Polska, jako największy beneficjent netto, stara się przeciwdziałać cięciom w ogólnej wysokości budżetu, a także broni dotychczasowego znaczenia polityki spójności.

Debatę rozpoczął analityk PISM Paweł Tokarski, który przedstawił główne tezy jednego z ostatnich numerów  "PISM Policy Paper": The EU Budgetary Chess Game, the Polish Presidency and the Shadows of the Debt Crisis, którego jest współautorem wraz z Patrykiem Toporowskim. W opracowaniu zwrócono uwagę na nowy, bardziej złożony kontekst negocjacji, który wynika głównie z problemów w strefie euro. Kryzys zadłużeniowy wykorzystywany jest dla wzmocnienia argumentacji płatników netto, dążących do dość znacznego zmniejszenia budżetu ogólnego UE. Poza tym, z uwagi na odmienną percepcję własnych interesów przez państwa Europy Środkowej, nie wiadomo jak trwała okaże się koalicja „przyjaciół spójności”. Z uwagi na sprzeczność interesów uczestników negocjacji i ich pasywną postawę, trudno będzie oczekiwać bardziej ambitnych zmian w strukturze dochodowej i wydatkowej Wieloletnich Ram Finansowych UE 2014-2020.

Rafał Rowiński z przedstawicielstwa Komisji Europejskiej przedstawił najważniejsze punkty propozycji Komisji Europejskiej dotyczące Nowych Wieloletnich Ram Finansowych UE 2014-2020, które zostały opublikowane 29 czerwca 2011 roku. Celem Komisji Europejskiej było wypracowanie kompromisowej propozycji, która mogłaby być zaakceptowana przez wszystkie państwa członkowskie, ale także przynoszącej wysoką wartość dodaną i realizującą cele strategii Europa 2020. Rowiński podkreślił, że w dużej mierze zasługą polskiej prezydencji jest przyjęcie  propozycji KE jako podstawy negocjacji. Następnie Wojciech Burkiewicz z MSZ omówił przebieg negocjacji podczas polskiej prezydencji oraz dalszy harmonogram rozmów. Celem polskiej prezydencji było umożliwienie państwom członkowskim dokładnego zapoznania się z propozycją Komisji Europejskiej i włączenie do dyskusji wszystkich państw członkowskich, także tych o mniejszej sile negocjacyjnej. Krzysztof Sajdak przedstawił punkt widzenia Ministerstwa Finansów, odnosząc się do problemu składki do unijnego budżetu a także kwestii nowych środków własnych: podatku od transakcji finansowych oraz krajowych wpływów z podatku VAT, które mogłyby częściowo zastąpić kontrybucje narodowe. Patryk Toporowski, natomiast, przedstawił argumenty przeciwko żądaniom płatników netto. Wyjaśnił w szczególności dlaczego budżet ogólny UE jest ważnym narzędziem inwestycyjnym w czasach, gdy budżety narodowe poddawane są cięciom. Jego zdaniem cięć w budżecie UE powinno się szukać poza polityką spójności.

Tematyka seminarium wzbudziła duże zainteresowanie licznej publiczności, czego dowiodła ożywiona dyskusja po wystąpieniach panelistów.