PISM Policy Paper no. 26: The EU Budgetary Chess Game, the Polish Presidency and the Shadows of the Debt Crisis
15.03.2012
Kolejny numer PISM Policy Papers autorstwa Pawła Tokarskiego i Patryka Toporowskiego Sytuacja nie sprzyja podejmowaniu odważnych decyzji w sprawie przyszłości budżetu Unii Europejskiej. Integracja europejska znajduje się w kryzysie spowodowanym niepewnością kierunku, w jakim zmierza strefa euro. Negocjacje nad Wieloletnimi Ramami Finansowymi (WRF) UE dodatkowo skomplikowały się po tym, jak nowi gracze, przede wszystkim Parlament Europejski, zaczęli podejmować próby wywarcia wpływu na kształt tego skomplikowanego mechanizmu, nie bacząc na ograniczone możliwości zachwiania rządzącego nim status quo oraz wysokie ryzyko jego upolitycznienia. Najważniejsze decyzje w sprawie długoterminowego budżetu UE podejmą najwięksi płatnicy – Francja, Niemcy i Wielka Brytania. Kluczową cechą nabierających impetu negocjacji będzie w rezultacie przejrzystość tego procesu, ponieważ pozwoli mniej wpływowym państwom członkowskim skutecznie przeciwdziałać próbom podkopania zasady solidarności, leżącej u podstaw budżetu UE. Autorzy analizy dochodzą jednak do wniosku, że perspektywy dla UE są niekorzystne – rysujący się pat negocjacyjny nie sprzyja takiej reformie WRF, która pozwoliłaby uczynić z nich skuteczne narzędzie reakcji na wyzwania dla polityki gospodarczej całej Unii. PISM Policy Paper no. 26
Fot.: Shutterstock

Kolejny numer PISM Policy Papers autorstwa Pawła Tokarskiego i Patryka Toporowskiego 

Sytuacja nie sprzyja podejmowaniu odważnych decyzji w sprawie przyszłości budżetu Unii Europejskiej. Integracja europejska znajduje się w kryzysie spowodowanym niepewnością kierunku, w jakim zmierza strefa euro. Negocjacje nad Wieloletnimi Ramami Finansowymi (WRF) UE dodatkowo skomplikowały się po tym, jak nowi gracze, przede wszystkim Parlament Europejski, zaczęli podejmować próby wywarcia wpływu na kształt tego skomplikowanego mechanizmu, nie bacząc na ograniczone możliwości zachwiania rządzącego nim status quo oraz wysokie ryzyko jego upolitycznienia. Najważniejsze decyzje w sprawie długoterminowego budżetu UE podejmą najwięksi płatnicy – Francja, Niemcy i Wielka Brytania. Kluczową cechą nabierających impetu negocjacji będzie w rezultacie przejrzystość tego procesu, ponieważ pozwoli mniej wpływowym państwom członkowskim skutecznie przeciwdziałać próbom podkopania zasady solidarności, leżącej u podstaw budżetu UE. Autorzy analizy dochodzą jednak do wniosku, że perspektywy dla UE są niekorzystne – rysujący się pat negocjacyjny nie sprzyja takiej reformie WRF, która pozwoliłaby uczynić z nich skuteczne narzędzie reakcji na wyzwania dla polityki gospodarczej całej Unii.