Gość PISM: Benoît d’ABOVILLE
22.05.2012, 00:00
22.05.2012, 00:00
22 maja 2012 r. PISM oraz Ośrodek Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich przy Uniwersytecie Warszawskim miały zaszczyt gościć byłego Ambasadora Francji przy NATO oraz byłego Ambasadora Francji w Warszawie Pana Benoîta d’ABOVILLE'a z wykładem French Defence Policy after the 2012 Presidential Elections.
Benoît d’ABOVILLE z wykładem w PISM / Fot. Jadwiga Winiarska

22 maja 2012 r. Polski Instytut Spraw Międzynarodowych oraz Ośrodek Kultury Francuskiej i Studiów Frankofońskich przy Uniwersytecie Warszawskim miały zaszczyt gościć byłego Ambasadora Francji przy NATO oraz byłego Ambasadora Francji w Warszawie Pana Benoîta d’ABOVILLE'a. Ambasador wygłosił wykład: French Defence Policy after the 2012 Presidential Elections. Spotkanie moderowała Beata Górka-Winter – koordynator programu „Bezpieczeństwo międzynarodowe” w PISM.

Na wstępie Beata Górka-Winter wskazała na optymistyczne przekazy po szczycie NATO w Chicago, wskazując jednocześnie na kontekst polityczny zakończonych rozmów, w tym przede wszystkim: cięcia w wydatkach na obronę, konieczność podziału obowiązków między państwami członkowskimi Sojuszu oraz perspektywy ograniczania obecności wojsk amerykańskich w Europie. Nawiązując do Francji, podkreśliła fakt niedawnych wyborów prezydenckich, które wygrał socjalista François Hollande oraz zapowiedzi nowego prezydenta dotyczących jego założeń polityki zagranicznej, w tym przede wszystkim – niepokojącej partnerów z NATO – deklaracji wycofania francuskich wojsk z Afganistanu do końca 2012.

Ambasador d’Aboville na początku swojego wystąpienia nawiązał do realizowanych przez Polską Prezydencję w Radzie UE działań, mających na celu wzmocnienie wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony Unii Europejskiej, które we Francji zostały odebrane pozytywnie. Podkreślił także zwiększające się zainteresowanie Francji współpracą w ramach Trójkąta Weimarskiego. Dalej w swoim przemówieniu skupił się na następujących kwestiach: szczycie NATO w Chicago, polityce obronnej Francji pod rządami F. Hollande’a oraz aktualnych cięciach w budżetach obronnych państw UE. Ambasador d’Aboville wskazał, iż szczyt NATO w Chicago miał miejsce zaledwie tydzień po inauguracji nowego prezydenta i że jego przebieg warunkowały z jednej strony zbliżające się wybory prezydenckie w USA, okres przejściowy w NATO, a także wyraźne przesunięcie interesów amerykańskich w kierunku Azji. Z przebiegiem szczytu wiązały się trzy zasadnicze kwestie: Afganistan, kwestia europejskich wydatków na obronę oraz program obrony antyrakietowej. Ambasador d’Aboville powtórzył zapowiadaną przez Hollande wolę Francji do wycofania do końca 2012 r. francuskich jednostek wojskowych z Afganistanu biorących udział w operacjach bojowych, podkreślając jednak, że państwo to będzie nadal angażowało się w inne misje w tym regionie. Perspektywy programu antyrakietowego, zdaniem ambasadora, powiązane są z problemami: porozumienia politycznego wokół kwestii dowodzenia i kontroli, udziału europejskiego przemysłu w tworzeniu instalacji MD, obaw związanymi z kosztami tego projektu oraz stanowiskiem Rosji. Odnośnie do polityki bezpieczeństwa Francji, gość PISM wskazał, że państwo znajduje się dokładnie w połowie zainicjowanej w 2008 r. reformy, która rozpoczęła się wraz z publikacją Białej Księgi. Rewizja tego dokumentu spodziewana jest pod koniec bieżącego roku. Ambasador d’Aboville przedstawił także dokładne dane dotyczące struktury wydatków militarnych we Francji oraz potencjału wojskowego tego państwa.

Podczas sesji pytań i odpowiedzi poruszone zostały problemy: operacji w Libii, nowej francuskiej polityki zagranicznej wobec Chin oraz przyszłości współpracy w ramach wspólnej polityki bezpieczeństwa i obrony UE. Odnośnie do ostatniej z wymienionych kwestii ambasador d’Aboville podkreślił, iż sprzeciw Wielkiej Brytanii uniemożliwia realizację ambitniejszych przedsięwzięć w ramach tej polityki. Wskutek takiej sytuacji, właściwym rozwiązaniem jest realizacja konkretnych projektów pomiędzy zainteresowanymi państwami. Ambasador podkreślił także, że nie ma potrzeby opierania unijnej polityki bezpieczeństwa i obrony o ambitną instytucjonalną konstrukcję.

Oprac. Dorota Liszczyk

Fot. Jadwiga Winiarska