Wybory miały charakter pośredni, z uwagi na uwarunkowania demograficzne i brak cenzusu ludności. Lokalne komitety miały obsadzić 140 miejsc z 210 w Zgromadzeniu, pozostałe miejsca zostaną bezpośrednio obsadzone przez prezydenta Ahmada asz-Szarę. Udało się wybrać 119 parlamentarzystów, w większości niepowiązanych z Hajat Tahrir asz-Szam. Nominalnie wszyscy kandydaci startowali jako niezależni, biernych praw wyborczych pozbawiono m.in. dawnych przedstawicieli reżimu Asada. Głosowanie odroczone zostało w prowincjach północno-wschodnich i Suwajdzie – zamieszkałych odpowiednio przez ludność kurdyjską i druzyjską – z uwagi na niestabilną sytuację bezpieczeństwa.

Celem nowego parlamentu będzie wdrożenie kluczowych reform wewnętrznych, w tym udział w opracowaniu konstytucji. Jednak wyłączenia i selektywność samego procesu osłabiają legitymizację Zgromadzenia. Ośrodek prezydencki był oskarżany o celową marginalizację środowisk opozycyjnych i chęć monopolizacji władzy. Aby ograniczyć tę krytykę, Asz-Szara może zdecydować się przy wyznaczeniu pozostałego składu parlamentu na wybór większej liczby kobiet oraz przedstawicieli mniejszości.