Karol Wasilewski
Warszawa 2023
ISBN 978-83-67487-09-2
Liczba stron 420
Oprawa twarda

KUP TERAZ

 

SPIS TREŚCI

Wstęp (11)

I. Ciągłość i zmiana w polityce zagranicznej Republiki Turcji (25)

Od Imperium do Republiki (26)

Negacja osmańskiej przeszłości i jej wpływ na politykę zagraniczną (26)

Społeczna recepcja dziedzictwa Imperium Osmańskiego  (28)

„Ponowne odkrycie” Imperium Osmańskiego w polityce Republiki Turcji (31)

Osmańska nostalgia w Republice Turcji (33)

Ewolucja polityki zagranicznej Republiki Turcji  (35)

Dwudziestowieczny ład międzynarodowy jako czynnik warunkujący zmiany w polityce zagranicznej Republiki Turcji (36)

Wzrost potęgi jako czynnik warunkujący zmiany w polityce zagranicznej Republiki Turcji (37)

Wielowymiarowa tożsamość jako atut Republiki Turcji  (39)

Transkontynentalizm jako atut Republiki Turcji (41)

Neoosmanizm jako czynnik determinujący politykę zagraniczną Republiki Turcji  (42)

Neoosmanizm jako wyraz odrodzenia ekspansjonistycznych tendencji w polityce zagranicznej (43)

Neoosmanizm jako nowy kontrakt społeczny i nowa polityka zagraniczna (44)

Neoosmanizm jako paradygmat tureckiej kultury strategicznej  (45)

Neoosmanizm jako tradycja myślenia o polityce zagranicznej (45)

Ciągłość i zmiana – konkluzje  (47)

II. Tradycja republikańska i neoosmańska w polityce zagranicznej Republiki Turcji (49)

Tradycja republikańska  (50)

Regres i upadek Imperium Osmańskiego  (51)

Republika Turcji – nowe państwo i nowa polityka zagraniczna (71)

Tradycja republikańska – konkluzje (77)

Tradycja republikańska w praktyce – Turcja podczas II wojny światowej (78)

Tradycja neoosmańska (82)

Początek zimnej wojny – pierwsze wyzwania i sprzeczności (83)

Przemiany wewnętrzne i rozbudzone ambicje – załamanie się konsensusu w polityce zagranicznej (85)

Próby powrotu do tradycji – spory wewnątrz elity republikańskiej i (ponownie) presja zewnętrzna (91)

Epoka Turguta Özala – ambicje podsycane uwarunkowaniami. Neoosmanizm w (niemal) pełnej krasie (96)

Konsekwencje wzrastającego potencjału i zagrożeń z zewnątrz – triumf tradycji neoosmańskiej  (104)

Tradycja neoosmańska – konkluzje (107)

Tradycja neoosmańska w praktyce – İsmail Cem za sterami dyplomacji  (108)

III. Wpływ neoosmanizmu na konceptualizację polityki zagranicznej Partii Sprawiedliwości i Rozwoju  (113)

Diagnoza – świat i jego (nie)porządek  (115)

„Strategiczna głębia” – „biblia” neoosmanizmu (120)

Od doradcy do ministra – zasady tureckiej polityki zagranicznej  (129)

Próby uszczegółowienia – wizje Davutoğlu dla Bałkanów, świata i krajów słabo rozwiniętych (140)

Davutoğlu na szczycie – czas na odnowę Turcji (148)

Neoosmanizm w wydaniu AKP – konkluzje  (152)

IV. Wymiar realizacyjny neoosmanizmu w polityce zagranicznej Republiki Turcji pod rządami Partii Sprawiedliwości i Rozwoju (155)

Równowaga w polityce zagranicznej i asertywność wobec Zachodu (156)

„Szatański trójkąt” i problemy w relacjach ze Stanami Zjednoczonymi (156)

Europejskie aspiracje – Turcja jako „klucz” do mocarstwowej pozycji UE (162)

Wyzwania dla polityki wielowymiarowej – Iran, Izrael i Rosja (169)

Arabska wiosna i tureckie rozczarowanie sojusznikami (186)

Mocarstwowe ambicje (196)

„Powrót Imperium”: Turcja wobec Bliskiego Wschodu i Bałkanów (196)

„Nowe” ambicje mocarstwowe: Turcja wobec Azji Centralnej, Kaukazu i Afryki (215)

Globalne aspiracje w tureckiej polityce zagranicznej (228)

Wzrost aktywności Turcji w organizacjach i grupach międzynarodowych  (228)

„Świat jest większy od piątki” – tureckie wizje ładu międzynarodowego (238)

Turcja po puczu – bezpieczeństwo poza granicami, brinkmanship, gra w tchórza, „euroazjatycki dryf” i polityka zagraniczna „na sterydach” (239)

Wymiar realizacyjny neoosmanizmu – konkluzje (266)

V. Skutki neoosmanizmu w polityce zagranicznej Republiki Turcji (269)

„Rewolucja” w doborze środków polityki zagranicznej (270)

Zwiększenie zasięgu oddziaływania międzynarodowego  (284)

Wzrost pozycji międzynarodowej państwa (286)

Rozbudzenie ambicji i aspiracji w polityce zagranicznej oraz rozczarowanie i frustracja (291)

Renesans myślenia imperialnego (294)

Umocnienie AKP i Tayyipa Erdoğana w polityce wewnętrznej  (302)

„Samotność w cnocie” i republikańskie reminiscencje (304)

Dryf w polityce zagranicznej  (307)

Skutki neoosmanizmu – konkluzje  (315)

Zakończenie (317)

Bibliografia (323)

Indeks (407)