Zgodnie z oficjalnym uzasadnieniem nagroda dla Machado to uznanie dla jej „nieustającej pracy na rzecz promocji praw demokratycznych Wenezuelczyków oraz dla wysiłków na rzecz sprawiedliwej i pokojowej transformacji od dyktatury do demokracji”.  Ma też zwrócić uwagę na światowy problem odwrotu od demokracji, rozumianej jako „swoboda wypowiedzi, oddawania głosu i bycia reprezentowanym przez rząd pochodzący z wyborów” oraz jako „fundament pokoju w ramach państw i między nimi”. Laureatka – ukrywająca się w Wenezueli od wyborów prezydenckich w lipcu 2024 r., sfałszowanych przez władze – pozostaje najważniejszą twarzą sprzeciwu wobec reżimu Maduro. Nie przeszkodziły w tym jego wzmożone represje m.in. wobec jej współpracowników – zwłaszcza długotrwałe przetrzymywanie w więzieniach bez postawienia zarzutów i w izolacji od najbliższej rodziny. Sukces Machado polegał nie tylko na zmobilizowaniu większości Wenezuelczyków w ubiegłorocznej kampanii wyborczej do poparcia opozycyjnego kandydata Edmundo Gonzáleza Urrutii. Wiązał się też z przeprowadzeniem bezprecedensowej akcji dokumentowania szczegółowych wyników głosowania, która dowiodła spektakularnej porażki Maduro, wbrew oficjalnej wersji reżimu.