Warszawa 2010

ISBN 978-83-89607-78-2

liczba stron: 271

 

 

 

Sergiusz Trzeciak

 – prawnik, politolog i konsultant polityczny
Absolwent Wydziału Prawa i Administracji UAM w Poznaniu oraz Wydziału Prawa CEU w Budapeszcie (LL.M. z prawa konstytucyjnego porównawczego). W latach 2000-2001 stypendysta programu  Chevening (British Council) w St. Antony's  College na Uniwersytecie w Oksfordzie. W 2006 roku doktoryzował się na Wydziale Stosunków Międzynarodowych London School of Economics, gdzie prowadził zajęcia dydaktyczne z przedmiotu analiza polityki zagranicznej. W latach 2006-2008 prezes ośrodka analitycznego Instytutu Sobieskiego w Warszawie. Od 2008 roku wykładowca Collegium Civitas w Warszawie. Autor trzech książek i licznych artykułów poświęconych analizie polityki krajowej i zagranicznej oraz marketingowi politycznemu. Komentator polityczny w mediach.

 

(...) Po książkę Sergiusza Trzeciaka warto sięgnąć także i dlatego, że oparta jest na bardzo solidnych podstawach naukowych. Zawiera niezwykle wnikliwie przeprowadzoną  analizę negocjacji. Myślę, że może pobudzić do przemyśleń nie tylko ludzi nauki czy studentów politologii i stosunków międzynarodowych. Politycy, parlamentarzyści, urzędnicy - jednym słowem wszyscy, których interesuje Europa i procesy podejmowania decyzji - mogą się z niej wiele nauczyć.

Danuta Hübner
w latach 2004-2009 komisarz ds. polityki regionalnej Unii Europejskiej, od 2009 przewodnicząca Komisji Rozwoju Regionalnego Parlamentu Europejskiego

 

To książka o wyjątkowej jakości, zasługująca na uznanie. Zawiera bezcenny wgląd empiryczny w skomplikowany i pełen sporów proces polskiego przystąpienia do UE. Książka odsłania wiele nieznanych faktów i zawiera szereg pogłębionych analiz, przedstawionych w przystępny dla czytelnika sposób.

Jan Zielonka
profesor polityki europejskiej na Uniwersytecie w Oksfordzie

 

---

Spis treści

1.1. Omówienie podstawowych pojęć

1.2. Literatura przedmiotu

1.3. Uzasadnienie wyboru trzech studiów przypadku 

1.4. Metodologia

2.1. Poziomy analizy

2.2. Teorie systemowe

2.3. Naciski wewnętrzne a system międzynarodowy

2.3.1. Gra dwupoziomowa

2.3.2. Koncepcja gry dwupoziomowej na tle wcześniejszych teorii

2.3.3. Krytyka modelu gry dwupoziomowej i alternatywne hipotezy

2.4. Strategia i taktyka negocjacji

2.4.1. Asymetria między negocjującymi stronami

2.4.2. Cel polskich negocjacji akcesyjnych

2.4.3. Analiza strategii i taktyki

2.5. Polityka zagraniczna i wewnętrzna

2.6. Naciski wewnętrzne: opinia publiczna, elity, grupy interesu

2.6.1. Opinia publiczna

2.6.2. Elity i opinia publiczna

2.6.3. Grupy interesu

2.6.4. Alternatywna definicja nacisków krajowych

2.7. Pytania i hipotezy

2.7.1. Wstępne pytania

2.7.2. Hipotezy wymagające badań

3.1. Dlaczego Polska chciała przystąpić do Unii Europejskiej?

3.1.1. Wspólnota wartości

3.1.2. Wspólnota interesów

3.2. Nawiązanie stosunków ze Wspólnotami i negocjowanie układu stowarzyszeniowego (1988–1991)

3.2.1. Negocjacje umowy o stowarzyszeniu

3.2.2. Szczyt w Kopenhadze (1993)

3.2.3. Ratyfikacja umowy stowarzyszeniowej

3.3. Złożenie polskiego wniosku w sprawie przystąpienia do UE i strategia przedczłonkowska

3.3.1. Dialog strukturalny i program PHARE

3.3.2. Biała Księga

3.3.3. Kwestionariusz Komisji Europejskiej

3.3.4. Poparcie dla rozszerzenia w krajach UE

3.4. Proces negocjacyjny

3.4.1. Przygotowania do negocjacji

3.4.2. Przegląd polskiego prawa

3.4.3. Przygotowywanie stanowisk negocjacyjnych

3.4.4. Rozmowy w oparciu o stanowiska negocjacyjne

3.4.5. Traktat Akcesyjny i proces ratyfikacji

3.5. Struktura negocjacji akcesyjnych

3.5.1. Złożoność negocjacji

3.5.2. Sposób ukształtowania struktury dla negocjacji

3.5.2.1. Struktura organizacyjna negocjacji w okresie 1998–2001

3.5.2.2. Struktura organizacyjna negocjacji w okresie 2001–2002

3.5.3. Kierownictwo polityczne

3.5.4. Zespół Negocjacyjny

3.5.5. Struktura negocjacyjna UE

4.1. Wspólna Polityka Rolna

4.2. Otwarcie negocjacji i przegląd prawa

4.2.1. Otwarcie negocjacji

4.2.2. Przegląd prawa (screening)

4.3. Przedstawienie stanowiska negocjacyjnego w obszarze rolnictwa

4.3.1. Cele Polski w negocjacjach

4.3.2. Unijna odpowiedź na polskie stanowisko

4.4. Negocjacje w sprawie porozumienia o liberalizacji

4.4.1. Unijna krytyka Polski

4.4.2. Podpisanie porozumienia o liberalizacji

4.5. Zmiana rządu w Polsce

4.5.1. Nowa koalicja i przyspieszenie procesu negocjacyjnego

4.5.2. Elastyczniejsze podejście do negocjacji

4.5.3. Propozycje Komisji Europejskiej i reakcja strony polskiej

4.5.4. Nacisk opinii publicznej

4.6. Przyspieszenie negocjacji a kryzys polityczny

4.6.1. Rola związków zawodowych rolników i opinii publicznej

4.6.2. Stanowisko UE przed szczytem w Sewilli

4.6.3. Kryzys w koalicji rządowej

4.6.4. Nacisk ze strony partii politycznych i grup interesu

4.7. Usztywnienie stanowisk negocjacyjnych

4.7.1. Usztywnienie stanowiska UE

4.7.2. Usztywnienie polskiego stanowiska negocjacyjnego

4.8. Zmiana stanowiska negocjacyjnego

4.8.1. Zmiana polskiego stanowiska negocjacyjnego

4.8.2. Odpowiedź UE na zmodyfikowane stanowisko polskie

4.8.3. Wyjaśnienie stanowiska polskiego

4.9. Negocjacje w Kopenhadze

4.9.1. Duńska propozycja

4.9.2. Polska odpowiedź na duńską propozycję i drugi kryzys w koalicji rządowej

4.9.3. Porozumienie w Kopenhadze

4.10. Od szczytu kopenhaskiego do Traktatu Akcesyjnego

4.10.1. Ocena wyników negocjacji przez opinię publiczną

4.10.2. Manipulowanie zbiorami win-set

4.10.3. Ocena szczytu w Kopenhadze przez partie polityczne

4.11. Wnioski

5.1. Waga kwestii nabywania nieruchomości w wewnętrznych stosunkach Polski

5.2. Problem nabywania nieruchomości w innych państwach przystępujących

5.3. Przegląd prawa i ocena UE

5.4. Przygotowanie stanowiska Polski

5.4.1. Uzasadnienie stanowiska Polski

5.4.2. Poparcie wewnętrzne dla stanowiska polskiego

5.4.3. Analiza polskiego stanowiska przez UE

5.5. Proces negocjacyjny

5.5.1. Twarde negocjacje (1999–2001)

5.5.2. Złagodzenie stanowiska negocjacyjnego

5.5.3. Krajowa krytyka nowego stanowiska rządu

5.5.4. Demonstracja przez rząd polski oporu wobec UE

5.6. Zamknięcie negocjacji

5.6.1. Osiągnięcie kompromisu

5.6.2. Tymczasowe zamknięcie rozdziału negocjacyjnego

5.6.3. Reakcje z poziomu krajowego

5.6.4. Traktat Akcesyjny i proces ratyfikacji

5.7. Wnioski

6.1. Dlaczego sprawa swobody przepływu pracowników stała się ważną kwestią na arenie krajowej?

6.1.1. Obawy na tle ekonomicznym

6.1.2. Aspekty społeczne

6.1.3. Czynniki polityczne

6.1.4. Swoboda przepływu osób jako cel strategiczny Polski

6.2. Proces przeglądu prawa i przygotowanie stanowiska negocjacyjnego

6.2.1. Przegląd prawa (screening)

6.2.2. Stanowisko Polski

6.2.3. Społeczna ocena polskiego stanowiska negocjacyjnego

6.3. Otwarcie negocjacji

6.3.1. Nacisk czynników wewnętrznych

6.3.2. Propozycje Unii i odpowiedź Polski

6.4. Przyspieszenie negocjacji

6.4.1. Propozycja Komisji Europejskiej

6.4.2. Propozycja Hiszpanii

6.4.3. Nieudana próba budowy wspólnego frontu państw przystępujących

6.4.4. Presja opinii publicznej

6.5. Zmiana rządu w Polsce i zamknięcie negocjacji

6.5.1. Zmiana polskiego stanowiska

6.5.2. Krajowa krytyka nowego stanowiska negocjacyjnego

6.5.3. Ocena negocjacji przez opinię publiczną

6.5.4. Postanowienia Traktatu Akcesyjnego

6.6. Podsumowanie

7.1. Dlaczego omówione w książce trzy przypadki są istotne w polityce krajowej?

7.2. Dynamika negocjacji akcesyjnych w polskiej polityce wewnętrznej

7.3. Rozmiar zbioru win-set i jego determinanty

7.3.1. Preferencje i koalicje na krajowym poziomie II

7.3.2. Krajowe instytucje i procedury ratyfikacyjne

7.4. Teoretyczna strona polskiej strategii negocjacyjnej

7.5. Teoretyczna strona strategii negocjacyjnej UE

7.6. Wnioski do dalszych badań