Nauczanie historii współczesnej jest jednym z podstawowych barometrów rewolucyjnych zmian społeczno-politycznych. W Egipcie od rewolucji 2011 roku wprowadzono jedynie kosmetyczne zmiany w podręcznikach kształtujących poglądy młodzieży na temat ich kraju. Instytucje odpowiedzialne za programy nauczania – od stopnia premiera przez ministrów po urzędników i autorów podręczników – uważają, że to odniesienia do rodziny Mubaraków stanowiły największą słabość książek do historii, ignorują natomiast nacjonalistyczną i militarystyczną propagandę. Od 1952 roku ta propaganda powoduje szczególny egipski kompleks niższości, eliminuje krytyczne myślenie i przekłamuje historię. Po 2011 roku program nauczania historii najnowszej – pełen uproszczeń i wykrzywień – nadal utrwala w umysłach młodzieży specyficzny obraz Egiptu. Egipcjan uczy się rozbudowanej mitologii, która ma niewiele wspólnego z rzeczywistością i żyje własnym życiem bez względu na zmiany polityczne. Jeśliby ją mierzyć miarą zawartości podręczników, zmiana systemowa w Egipcie nie nastąpiła.