Po rozpoczęciu interwencji w Libii wydawało się, że koncepcja “odpowiedzialności za zapewnienie ochrony” (określana angielskim akronimem R2P) zyska na znaczeniu. Przywołano ją także po wybuchu konfliktu w Syrii, jednak po doświadczeniach libijskich było jasne, że nie nastąpi prosta powtórka. Obecny kryzys syryjski mozna traktować raczej jako test dla tej koncepcji, doprecyzowujący zasady użycia siły zbrojnej, co może się przełożyć na łatwiejszą implementację R2P lub zakończyć jej karierę. Aby ją prawidłowo zastosować, wymagana jest jednomyślność stałych członków Rady Bezpieczeństwa NZ, może to jednak być trudne, zważywszy na sprzeczność interesów. Wyjściem może okazać się kompromis wśród członków ONZ, który przełożyłby się na uspokojenie sytuacji w Syrii i na racjonalny kompromis między walczącymi stronami. Z punktu widzenia R2P trzeba zacząć od powstrzymania przemocy. PISM Strategic File #26