Kolejny numer PISM Policy Papers autorstwa Anny Pochylskiej i Marcina Terlikowskiego
Wraz z decyzją o zakupie systemu obrony przeciwlotniczej i przeciwrakietowej średniego zasięgu „Patriot” Polska uruchamia największy i najważniejszy program w ramach Planu Modernizacji Technicznej Sił Zbrojnych na lata 2013-2022, wartego nawet 35 mld dolarów. Duże strategiczne i operacyjne znaczenie tego programu oraz jego wartość (4–6 mld dolarów) wystarczą, aby wzbudzał on kontrowersje. Jednak jest on ważny również dlatego, że za dostarczenie kluczowych technologii odpowiadać będzie w nim amerykańska firma. Chociaż Polska tradycyjnie chce rozwijać ścisłą współpracę w dziedzinie bezpieczeństwa z USA, to jednak w wymiarze kooperacji przemysłów obronnych podchodzi do amerykańskich partnerów z dużą nieufnością i to pomimo, że USA są największym importerem wyprodukowanego w Polsce uzbrojenia i sprzętu wojskowego. Aby osiągnąć maksimum korzyści z wyboru systemu Patriot, a także ewentualnie innych amerykańskich rodzajów uzbrojenia w ramach przyszłych programów modernizacyjnych, Polska powinna porzucić nierealistyczne i błędne przekonania dotyczące współpracy przemysłowo-obronnej z USA, zwiększać zakres kooperacji tam, gdzie to możliwe, i redukować go w obszarach, w których polskie ambicje są przesadzone.
