Kolejny numer PISM Policy Papers autorstwa Dariusza Kałana, Pawła Tokarskiego i Patryka Toporowskiego Negocjacje w sprawie wieloletniego budżetu UE (Wieloletnie Ramy Finansowe, WRF) na lata 2014–2020 odbywają się w cieniu niepewności co do przyszłości wspólnej waluty euro. Kryzys w strefie euro zajmuje centralne miejsce w kalkulacjach państw wchodzących w skład Grupy Wyszehradzkiej – Czech, Polski, Słowacji i Węgier. W interesie każdego z członków Grupy leży utrzymanie w najbliższych latach znaczenia i rozmiarów polityki spójności. W świetle planów jej ograniczenia przez największych kontrybutorów do wspólnego budżetu UE wydaje się, że członkowie Grupy powinni bez trudu wypracować wspólne stanowisko w tej sprawie, w oparciu o naturalną zbieżność interesów. Jednakże, jak dowodzą autorzy, polityki gospodarcze poszczególnych państw znacząco się różnią, podobnie jak ich priorytety w dziedzinie dalszego rozwoju UE. Grupa Wyszehradzka może wyjść wzmocniona z negocjacji w sprawie WRF, pod warunkiem że jej członkowie wykażą się zdolnością ograniczenia negatywnych skutków istniejących między nimi różnic. Jeśli jednak okażą się one silniejsze, a zaledwie jedno państwo uzna za bardziej opłacalne działanie w pojedynkę, w dłuższym okresie cała Grupa nie będzie mogła liczyć na maksymalne korzyści nie tylko w związku z WRF, ale i w związku z członkostwem w UE. PISM Policy Paper no. 39