Strona główna PISM Policy Paper no. 22: The European Development Fund: Perspectives and the Changing Landscape of EU-ACP Relations
PISM Policy Paper no. 22: The European Development Fund: Perspectives and the Changing Landscape of EU-ACP Relations
16.12.2011
Kolejny numer PISM Policy Papers autorstwa Karoliny Werner Europejski Fundusz Rozwoju (EDF) stanowi jeden z najbardziej skutecznych instrumentów polityki Unii Europejskiej wobec państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP). Państwa członkowskie UE i instytucje wspólnotowe przygotowują się do podjęcia decyzji w sprawie kształtu i zakresu funkcjonowania EDF po 2013 roku. Niniejsza analiza przedstawia specyfikę relacji UE z państwami AKP, i porusza najważniejsze aspekty debaty wokół EDF w kręgach decydentów, urzędników i ekspertów. Problemy, przed jakimi stoi EDF, wynikają z ogólnego braku spójności polityki UE wobec każdego z tych regionów, a także nadmiernego zbiurokratyzowania procedur ustalania priorytetów pomocy. EDF stał się jednak przewidywalnym, a przy tym dość wszechstronnym instrumentem świadczenia przez UE pomocy na rzecz rozwoju, dobrze dopasowanym do potrzeb państw AKP. Pewne reformy funkcjonowania EDF wydają się jednak niezbędne, jak choćby wprowadzenie większego stopnia dywersyfikacji między trzema regionami, przy założeniu, że UE i jej państwa członkowskie podtrzymają swoje zobowiązania w obszarze pomocy rozwojowej.PISM Policy Paper no. 22
Fot. Stock.xchng

Kolejny numer PISM Policy Papers autorstwa Karoliny Werner


Europejski Fundusz Rozwoju (EDF) stanowi jeden z najbardziej skutecznych instrumentów polityki Unii Europejskiej wobec państw Afryki, Karaibów i Pacyfiku (AKP). Państwa członkowskie UE i instytucje wspólnotowe przygotowują się do podjęcia decyzji w sprawie kształtu i zakresu funkcjonowania EDF po 2013 roku. Niniejsza analiza przedstawia specyfikę relacji UE z państwami AKP, i porusza najważniejsze aspekty debaty wokół EDF w kręgach decydentów, urzędników i ekspertów. Problemy, przed jakimi stoi EDF, wynikają z ogólnego braku spójności polityki UE wobec każdego z tych regionów, a także nadmiernego zbiurokratyzowania procedur ustalania priorytetów pomocy. EDF stał się jednak przewidywalnym, a przy tym dość wszechstronnym instrumentem świadczenia przez UE pomocy na rzecz rozwoju, dobrze dopasowanym do potrzeb państw AKP. Pewne reformy funkcjonowania EDF wydają się jednak niezbędne, jak choćby wprowadzenie większego stopnia dywersyfikacji między trzema regionami, przy założeniu, że UE i jej państwa członkowskie podtrzymają swoje zobowiązania w obszarze pomocy rozwojowej.

Do pobrania