Koniec obowiązywania Traktatu o całkowitej likwidacji pocisków rakietowych krótkiego i średniego zasięgu (układ INF) i rozwój potencjału rakietowego Rosji oznaczają dla NATO konieczność pilnego podjęcia działań w dwóch obszarach. Po pierwsze, nieodzowne jest wzmocnienie potencjału odstraszania i obrony. Wymaga to przemyślenia roli środków defensywnych i ofensywnych w strategii Sojuszu, dostosowania systemu planowania i programu ćwiczeń. NATO powinno rozważyć zasadność rozmieszczenia konwencjonalnych systemów INF w Europie. Po drugie, państwa NATO powinny przygotować nowe propozycje w obszarze kontroli zbrojeń, zmierzające do ograniczenia lub wyeliminowania rosyjskich systemów rakietowych stwarzających szczególne ryzyko dla stabilności strategicznej. Nawet jeżeli prawdopodobieństwo akceptacji takich propozycji przez Rosję jest niskie, Sojusz powinien przejąć inicjatywę w tym obszarze.