zaprasza na dyskusję panelową

organizowaną w związku z publikacją tomu

„W obliczu Zagłady

Rząd RP na uchodźstwie wobec Żydów 1939–1945”

29 września 2021 (środa) godz. 15:00–16:30

Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

_________________

PANELIŚCI:

Piotr Długołęcki

redaktor tomu

Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

dr Magdalena Hułas

Zakład Historii XX wieku

Instytut Historii Polskiej Akademii Nauk

prof. Dariusz Stola

Zakład Najnowszej Historii Politycznej

Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk

MODERACJA:

dr Sławomir Dębski

dyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych

Polski Instytut Spraw Międzynarodowych

ul. Warecka 1a w Warszawie

sala konferencyjna, I piętro

Język debaty: polski

Prosimy o potwierdzenie udziału do 27 września 2021 na adres dobkowski@pism.pl

Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc organizatorzy zastrzegają sobie prawo do wcześniejszego zamknięcia rejestracji.

Informacja o publikacji

(fragment wstępu)

_________________

Niniejszy tom stanowi pierwszą źródłową próbę całościowego ukazania uwarunkowań i mechanizmów działań realizowanych przez polski rząd na uchodźstwie wobec ludności żydowskiej w czasie II wojny światowej. Prezentowane dokumenty – w przytłaczającej większości dotychczas niepublikowane – ukazują systemowość i masowy charakter działań polskiej służby dyplomatyczno-konsularnej w sprawie pomocy i ratowania Żydów, podejmowanych we wszystkich fazach wojny. Przybliżają aktywność zarówno prezydenta, premiera, jak i poszczególnych ministerstw i urzędów, lecz przede wszystkim ukazują stałą pracę polskich placówek dyplomatycznych i konsularnych oraz przedstawicielstw pomocowych Ministerstwa Pracy i Opieki Społecznej i Polskiego Czerwonego Krzyża.

Zamieszczone w tomie archiwalia obrazują całe spektrum podejmowanych starań, dokumentują zarówno działalność informacyjną (o sytuacji Żydów na terenach okupowanej Polski), propagandową (zmierzającą do mobilizowania społeczności międzynarodowej do przeciwdziałania Zagładzie) czy prawną (obliczoną na postawienie zarzutów karnych sprawcom zbrodni). Przede wszystkim ukazują jednak aktywność stricte pomocową, polegającą na znajdywaniu bezpiecznego schronienia czy umożliwianiu ewakuacji zagrożonym osobom. Wskazują przy tym, że szeroko zakrojony wysiłek pomocowy nie miał incydentalnego charakteru, lecz stanowił jeden z najważniejszych aspektów polityki rządu RP na uchodźstwie. Udokumentowane w tomie działania pozwalają na postawienie tezy, że polscy urzędnicy i dyplomaci zorganizowali jedną z największych akcji pomocy Żydom przeprowadzonych przez służby dyplomatyczne jakiegokolwiek kraju w czasie II wojny światowej.

Ma to związek – co również oddają dokumenty – z wyjątkową sytuacją, w jakiej znalazł się rząd polski na uchodźstwie. Ze wszystkich krajów europejskich to właśnie w Polsce mieszkała najliczniejsza, bo ponadtrzymilionowa, grupa osób narodowości żydowskiej. Porównywalną liczebnie mniejszość żydowską miał jedynie Związek Radziecki, państwo zdecydowanie od Polski większe i ludniejsze. W rezultacie to właśnie do polskich władz i placówek zwróciła się o pomoc najznaczniejsza grupa zagrożonych osób, a w konsekwencji działania polskich urzędów były nieporównywalnie bardziej intensywne niż aktywność przedstawicielstw pozostałych państw alianckich i neutralnych.

Publikowany zbiór, zawierający ponad 550 dokumentów ukazuje mniej znany aspekt stosunków polsko-żydowskich, co umożliwia spojrzenie na historię wzajemnych relacji w czasie II wojny światowej z nowej perspektywy. Pozwala tym samym na stworzenie nowych interpretacji i pogłębionych ocen dotyczących pomocowych działań rządu RP na uchodźstwie. Rzuca także nowe światło na wysiłki całego szeregu (nieznanych szerzej) polskich urzędników służby dyplomatyczno-konsularnej. Niniejsza publikacja winna również stanowić impuls do dalszych badań, które poszerzałyby dostępność ukazanej w tomie bazy źródłowej.