Serhij Tihipko chce pozyskać klasę średnią we wschodniej Ukrainie, składając obietnice w sferze socjalnej i humanitarnej.W swym nie do końca jasnym programie gospodarczym, obiecuje poprawę klimatu inwestycyjnego poprzez rozwijanie „innowacyjnych” gałęzi gospodarki. Krytykował niedawne ograniczenie wydatków socjalnych. W kwestiach energetycznych obiecuje „opracowanie planu” by uniezależnić się od rosyjskich źródeł energii, ale jego powiązania z grupą Firtasza budzą wątpliwości co do rzeczywistych zamiarów. Jako były sojusznik Firtasza, a obecnie „faworyt” innego oligarchy, Ihora Kołomojskiego, Tihipko dowodzi, że to wielki biznes tworzy miejsca pracy.

Tihipko zdecydowanie krytykuje operację antyterrorystyczną, prowadzoną przez rząd na wschodzie kraju. Jeśli zostanie prezydentem, zapewne wycofa wojska z lojalnych sobie regionów, motywując to „potrzebą dialogu”. Aby gospodarczo wesprzeć lokalne elity, chce decentralizacji fiskalnej, tak, by większość podatków pozostała w regionach i pozwalała na rozwiązanie miejscowych problemów. Tihipko chce, by język rosyjski stał się drugim państwowym – i by zostało to zapisane w konstytucji.

Popiera umowę stowarzyszeniową i obiecuje otwarcie rynków unijnych dla ukraińskich eksporterów. Sprzeciwia się członkostwo w NATO i mówi o „wielowektorowej” polityce zagranicznej. Nic nie wspomina o przyszłej polityce obronnej.

Możliwe wyniki: Jeden z kandydatów, Petro Poroszenko, wyraźnie prowadzi uzyskując poparcie jednej trzeciej wyborców, a w odniesieniu do tych, którzy chcą głosować – nawet ponad połowę. Jednak wynik pierwszej tury wcale nie jest pewny: jedna czwarta wyborców (głównie na wschodniej Ukrainie) wciąż pozostaje niezdecydowana. 

Zgodnie z badaniami, Poroszenko w drugiej turze wygra zarówno z Tymoszenko, jak i Tihipką, mając już dziś poparcie odpowiednio 51% lub 54% badanych. Biorąc pod uwagę niezdecydowanych. Poroszenko może otrzymać nawet do 80% głosów, a ten rezultat da mu szczególnie silną legitymację do sprawowania urzędu.