Z ogromnym żalem i smutkiem przyjęliśmy wiadomość o nagłej śmierci Profesora Władysława Bartoszewskiego, człowieka o niezwykłej biografii. Więźnia KL Auschwitz nr 4427, żołnierza Armii Krajowej, członka Rady Pomocy Żydom przy Delegacie Rządu RP na Kraj organizującej pomocy dla Żydów w gettach, uczestnika Powstania Warszawskiego, żołnierza podziemnej antykomunistycznej organizacji „NIE”. Po wojnie członka Polskiego Stronnictwa Ludowego, jedynej niekomunistycznej partii politycznej w zdominowanej przez Związek Sowiecki Polsce. Aresztowanego przez władze komunistyczne w 1949 r i skazanego na 8 lat więzienia. W 1963 r. uhonorowanego przez Instytut Yad Vashem tytułem „Sprawiedliwy wśród narodów świata”. Współpracownika Radia Wolna Europa, Sekretarza Generalnego polskiego „PEN’-Klubu”. W 1976 r. sygnatariusza listu intelektualistów protestujących przeciwko zmianom w konstytucji PRL. Członka NSZZ „Solidarność”, internowanego w stanie wojennym, który po 1989 r. pełnił wiele ważnych i zaszczytnych funkcji państwowych – Ministra Spraw Zagranicznych, ambasadora, senatora, szefa Międzynarodowej Rady Oświęcimskiej. Pierwszego polskiego polityka, który przemawiał w Bundestagu prezentując wizję polsko-niemieckiej wspólnoty interesów będącej fundamentem pokoju w Europie.

  

Byliśmy zaszczyceni faktem, że Pan Profesor pełnił także funkcję przewodniczącego Rady Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, dzieląc się z nami swym cennym doświadczeniem i rozległą wiedzą. W pamięci pracowników Instytutu, Dyrekcji i innych członków Rady Profesor Bartoszewski zapisał się jako osoba niezwykle aktywna i życzliwa, zapewniająca  nieustanną inspirację dla działań badawczych podejmowanych przez PISM. Jako architekt pojednania polsko-niemieckiego Profesor Bartoszewski aktywnie promował tę problematykę na forum Instytutu, prezentując przy tym jednocześnie bezbłędne wyczucie polskiej racji stanu. Był dla nas wzorem najwyższych standardów moralnych i zaangażowania na rzecz dobra wspólnego. Tej serdecznej atmosfery, nieszablonowego podejścia do rozwiązywania trudnych kwestii w stosunkach z naszymi sąsiadami, a także wspaniałych anegdot i opowieści Pana Profesora będzie nam bardzo brakowało.

Panie Profesorze, dziękujemy !

Dyrekcja i pracownicy Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych