Na 80 dni przed szczytem klimatycznym w Paryżu (COP19) eksperci optymistycznie oceniają szanse na osiągnięcie porozumienia podczas Paryskiej Konferencji Klimatycznej. Mało prawdopodobne jest jednak, że zapewni ono działania, które ograniczą wzrost temperatur poniżej 2°C na koniec wieku.

Podczas dyskusji Polska została określona jako jednoznaczny zwolennik jego zawarcia, chociaż zwrócono uwagę, że istnieje co najmniej kilka, różnych od siebie, polskich perspektyw na toczące się negocjacje. Zwrócono uwagę również, że polski rząd i sektor prywatny nie są przeciwko podejmowaniu działań w walce z globalnym ociepleniem, ale chcą by uwzględniono w unijnej polityki klimatycznej kwestie jej wpływu na konkurencyjność gospodarki.

Podczas spotkania uznano, że pozycja UE w negocjacjach klimatycznych osłabła w ostatnim czasie, choć kontrowersje wzbudziły źródła tego procesu. Z jednej strony twierdzono, że zbyt ambitna postawa EU nie służy jej interesom. Zaangażowanie Unii utrzymało co prawda globalne negocjacje w toku, jednak UE stała się przewidywalnym i zbyt skorym do ustępstw graczem. Z drugiej strony wskazywano przede wszystkim na kryzys w strefie euro oraz obecny kryzys związany z napływem uchodźców jako źródła słabości UE w globalnych negocjacjach.

W drugiej części spotkania eksperci ocenili dobrowolność deklarowanych wkładów krajowych (INDC) jako zaletę systemu ze względu na możliwość aktywnego włączenia się wszystkich państw w walkę ze zmianami klimatu. Jednocześnie obecne prognozy wskazują, że dotychczas zgłoszone krajowe cele redukcyjne nie zapewnią odpowiedniej skali ograniczenia emisji, by zatrzymać globalne ocieplenie poniżej 2°C. Ponadto, uczestnicy debaty byli zgodni, że INDC prawdopodobnie nie staną się międzynarodowo legalnie wiążące po COP21.

W dyskusji zauważono, że nie jest możliwe w ramach tak szerokich negocjacji podpisać porozumienie, które obejmie wszystkie państwa, będzie wiążące prawnie i jednocześnie skutecznie ograniczy globalne ocieplenie poniżej 2°C. Uczestnicy zwrócili uwagę, że wśród potencjalnych konsekwencji niezłożenia żadnego zobowiązania w ramach INDC jest najprawdopodobniej utrata przez takie państwo wsparcia m.in. finansowego jak i możliwości uczestniczenia w procesie podejmowania decyzji. Największa niewiadomą dla całego systemu INDC jest to, czy państwa dotrzymają deklarowanych przez siebie zobowiązań.

Spotkanie eksperckie, poświęcone perspektywie negocjacji globalnego porozumienia oraz roli deklarowanych wkładów krajowych (INDC – ang. Intended Nationally Determined Contributions) The Polish Perspective on the Paris Agreement and the Role of INDC’s, zorganizował PISM w dniu15 września 2015, w ramach platformy analitycznej pięciu europejskich think tanków związanej ze szczytem klimatycznym w Paryżu 2015 EU Think Tank Platform for Paris 2015. W skład platformy wchodzą: Centre for European Policy Studies (CEPS), Institute for Sustainable Development and International Relations (IDDRI), German Institute for International and Security Affairs (SWP), Institute for European Studies, Vrije Universiteit Brussel (IES), Third Generation Environmentalism (E3G) oraz Polski Instytut Spraw Międzynarodowych. W spotkaniu uczestniczyli przedstawiciele polskiego rządu, Komisji Europejskiej, polskich jak również zagranicznych think tanków i organizacji pozarządowych.