Wystąpienia wprowadzające do dyskusji przedstawili: Igor Kohut, Dyrektor Ukraińskiej Szkoły Studiów Politycznych, kierownik Laboratorium Inicjatyw Ustawodawczych, Mykhailo Chaplyga, Przedstawiciel Rzecznika Praw Obywatelskich Ukrainy w zakresie prawa konstytucyjnego i administracyjnego oraz Igor Lyubashenko, analityk PISM.

Celem spotkania było omówienie znaczenia październikowych wyborów dla przyszłości kraju, w szczególności dla stosunków z Unią Europejską. Paneliści zaprezentowali główne partie polityczne mające szansę na wejście do parlamentu. Podkreślono, że kluczowe znaczenie ma sposób przeprowadzenia wyborów. Wolne i sprawiedliwe wybory są jednym z warunków podpisania umowy stowarzyszeniowej z Unią Europejską.  Zwrócono uwagę, że w przypadku nadchodzących wyborów fałszowanie na dużą skalę jest mało prawdopodobne, występowania nadużyć nie można jednak całkowicie wykluczyć.

Dyskutowano także problem wewnętrznego podziału społeczeństwa pomiędzy zwolennikami zbliżenia z Unią zwolennikami ściślejszej współpracy z Rosją. Zdaniem panelistów głównym problemem ukraińskiej sceny politycznej jest brak liderów którzy potrafiliby zjednoczyć naród pod wspólną wizją przyszłości. Podkreślano także, że rozłam w społeczeństwie sprzyja umacnianiu się głównych partii politycznych. Rozmówcy zwrócili także uwagę na coraz widoczniejszą apatię społeczeństwa, brak dyskusji nad kwestiami globalnymi, skupianie się na krótkoterminowych problemach wewnętrznych kraju, przede wszystkim kwestiach gospodarczych. Poruszono także problem uwięzienia Julii Tymoszenko jako uwarunkowania dialogu Ukrainy z głównymi partnerami zachodnimi. Paneliści zgodzili się, że problem ten jest wyjątkowo delikatny i w związku z tym nie znajdzie prawdopodobnie szybkiego rozwiązania

Poruszona została także kwestia Partnerstwa Wschodniego. Zdaniem rozmówców jest bardzo ważna z punktu widzenia dalszego pogłębienia współpracy Ukrainy z UE i uniknięcia izolacji międzynarodowej kraju. Krytykowano jednak Unię za brak konkretnej strategii wobec Ukrainy oraz brak wystarczającego rozróżnienia pomiędzy problemami i potrzebami państw objętych partnerstwem. Sugerowano także, że Unia powinna dołożyć większych starań aby nawiązać bardziej intensywny dialog bezpośrednio ze społeczeństwem ukraińskim.