Spotkanie poprzedziła minuta ciszy dla uczczenia śp. dr. Andrzeja Ananicza.

Karol Wasilewski przedstawił najważniejsze okoliczności powstania raportu:

W dyskusji po prezentacji Mateusz Chudziak zwrócił uwagę na czynniki wewnętrzne (często błędnie interpretowane na Zachodzie), wpływające na opisywany w raporcie proces zmian. Podkreślił przemianę, jaka nastąpiła wśród tureckich elit państwowych w ostatnich latach, oraz ewolucję samej AKP. Przypomniał, że już wcześniej w tureckiej polityce występowały prądy konserwatywno-religijne, ale były one kontrolowane przez armię. Obecnie, z uwagi na obniżenie jej znaczenia przez AKP, kierunek przemian w Turcji jest dużo mniej przewidywalny.

Agnieszka Cianciara podjęła wątek relacji unijno-tureckich. Zwróciła uwagę na fakt, że UE nie jest pewna, jak powinna odbierać Turcję – czy wciąż jako potencjalnego kandydata, czy jako partnera strategicznego; czy ewentualna funkcjonalna współpraca powinna być równoległa z akcesją, czy powinna ją raczej zastąpić; oraz jaką zasadę warunkowości przyjąć. W tej chwili dialog unijno-turecki pozostaje mało dynamiczny (np. w kwestii renegocjacji unii celnej), a sytuacji nie poprawia też wroga Europie retoryka prezydenta Erdoğana.

Karol Wasilewski odniósł się także do obecnego w tureckiej myśli politycznej paradygmatu „neoosmanizmu”. Pojawił się on wraz z końcem zimnej wojny, kiedy Turcja szukała swojego miejsca w świecie. Autor raportu zwrócił też uwagę na sytuację międzynarodową: wpływ brexitu na relacje UE–Turcja, rolę NATO, a także „globalne” ambicje samej Turcji.

W sesji Q&A padły pytania m.in.: o analogie do sytuacji w Polsce, o możliwość przeistoczenia się Turcji w dyktaturę religijną, o szanse wystąpienia Turcji z NATO i o przyszłość jej relacji z regionalnymi graczami – Iranem, Arabią Saudyjską czy Rosją.