Udział Polski w misji ISAF miał bezpośredni wpływ na wzmocnienie bezpieczeństwa Polaków – uznali eksperci biorący udział w konferencji „Bilans polskiej obecności w Afganistanie”.

Angażując się w największą misję w historii NATO, która była odpowiedzią na terrorystyczne zamachy z 11 września 2001 r. Polska przyczyniła się do wzmocnienia gwarancji art. 5 traktatu waszyngtońskiego, opartego na zasadzie sojuszniczej solidarności. Polska podniosła także swoją polityczną pozycję  w Sojuszu i w relacjach z USA. W efekcie może skuteczniej zabiegać o wsparcie sojuszników w sytuacji konfliktu rosyjsko-ukraińskiego i pogarszającego się stale środowiska bezpieczeństwa w Europie. Misja w Afganistanie doprowadziła też do rewolucyjnych zmian w polskiej armii, która w latach 2002-2014 wysłała do Afganistanu ponad 20,000 żołnierzy i cywilów. Uczestnicy misji prowadzili działania bojowe, szkoleniowe, a także wspierali budowę struktur administracji i infrastruktury koniecznej do rozwoju Afganistanu. Polskie wojsko uzyskało nowoczesny sprzęt, zwiększyło sprawność bojową w tym do reagowania na nowe rodzaje zagrożeń asymetrycznych, podniosło zdolność do współdziałania z sojusznikami i do odstraszania zagrożeń.     
Doświadczenia zdobyte podczas budowy afgańskich sił bezpieczeństwa (Polacy przeszkolili ponad 10,000 afgańskich policjantów i żołnierzy) mogą być w przyszłości wykorzystane do wzmacniania bezpieczeństwa w bezpośrednim sąsiedztwie polskich granic, np. poprzez udzielenie znaczącego i długofalowego wsparcia szkoleniowego dla Ukrainy.
Eksperci podkreślali, że Polska proporcjonalnie do swojego potencjału zaangażowała się także w odbudowę i rozwój Afganistanu.  Na działalność rozwojową przeznaczono 80 mln złotych, co pozwoliło na zrealizowanie prawie 200 projektów, głównie inwestycji w infrastrukturę i szkoleń zawodowych. Uczestnicy konferencji zwracali uwagę, że prowadzenie takiej działalności na terenie kraju ogarniętego wojną ma poważne ograniczenia. Mimo to zdecydowana większość projektów była odpowiednio skonsultowana z lokalną społecznością i może w dłuższej perspektywie poprawić warunki życia mieszkańców prowincji Ghazni.
Polska administracja powinna jednak poprawić koordynację między kluczowymi ministerstwami (MSZ, MON, Ministerstwo Gospodarki, Ministerstwo Edukacji) i w szerszym zakresie współpracować z sektorem pozarządowym, aby w przyszłości lepiej wykorzystywać środki przeznaczane na pomoc rozwojową.

Konferencja, która odbyła się 10.02.2015 r. została zorganizowana przez PISM i Dowództwo Operacyjne Rodzajów Sił Zbrojnych pod patronatem ministra obrony narodowej Tomasza Siemoniaka. Debata składała się z trzech paneli. O politycznym wymiarze polskiej obecności w Afganistanie dyskutowali Marek Kręt z Departamentu Polityki Bezpieczeństwa MSZ, Marcin Zaborowski, dyrektor PISM i Jakub Gajda, ekspert z  Fundacji im. Kazimierza Pułaskiego. Wojskowy wymiar polskiej obecności w Afganistanie przedstawili gen. broni Marek Tomaszycki, dowódca operacyjny Rodzajów Sił Zbrojnych, Wojciech Lorenz, analityk PISM i Jarosław Rybak, publicysta. Natomiast o pomocowym wymiarze polskiej obecności w Afganistanie rozmawiali ppłk Sławomir Kaczor, szef wydziału CIMIC, DO RSZ, Zuzanna Kierzkowska, dyrektor z Departamentu Współpracy Rozwojowej MSZ i Patryk Kugiel z PISM. Moderatorem debaty był Wojciech Cegielski, dziennikarz Polskiego Radia.

Oprac. Wojciech Lorenz

Media o konferencji:

***