17 Kwietnia 2013 Polski Instytut Spraw Międzynarodowych zorganizował zamkniętą debatę ekspercką – zatytułowaną „EU Development Policy in a Changing World: Actors and Instruments” – z udziałem szefa Sekcji Koordynacji Współpracy Rozwojowej w Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ) Pana Félixa Fernándeza Shawa. Spotkanie, w którym uczestniczyli przedstawiciele think-tanków, organizacji pozarządowych oraz środowisk rządowych i akademickich moderowała, zastępca Dyrektora PISM Beata Wojna. Dyskusja ogniskowała się zasadniczo wokół trzech kwestii dotyczących: instytucji, priorytetów oraz skuteczności Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych.
    
W wystąpieniu wprowadzającym Félix Fernández Shaw przedstawił strukturę instytucjonalną UE w obszarze polityki rozwojowej oraz główne założenia i priorytety tej polityki. Podkreślił także potrzebę zniesienia fragmentacji UE i większej synergii w dziedzinie polityki rozwojowej UE, co umożliwiłoby zwiększenie zewnętrznej widoczności tej sfery aktywności UE.

W sesji pytań i odpowiedzi Félix Fernández Shaw odniósł się do kwestii inwestycji oraz problemu wyboru regionów docelowych unijnej polityki rozwojowej. Podkreślił, że pomóc powinna być rozdzielana według zapotrzebowania i w pierwszej kolejności dostarczana do krajów najuboższych. Gość PISM dodał także, że EEAS nie skupia się wyłącznie na pomocy finansowej na rzecz rozwoju, ale również na dostarczeniu wsparcia technicznego. Félix Fernández Shaw zwrócił również uwagę na nowe wyzwania związane z zakończeniem kampanii Milenijnych Celów Rozwoju (w 2015 r.), w tym na potrzebę zdefiniowania nowych ram pomocy. W odróżnieniu od potrzeb sformułowanych w 2000 r., najważniejszą kwestią nie jest walka z ubóstwem, ale dążenie do zrównoważonego rozwoju, gdzie szczególny nacisk powinien zostać położony na działania rządów i zarządzanie (governance) w skali globalnej i krajowej. W dyskusji powracał problem zewnętrznej widoczności działań podejmowanych przez UE w ramach pomocy rozwojowej oraz kwestia unijnych środków i sposobów działania w Afryce - zwłaszcza w odniesieniu do Chin -, a także finansowania polityki rozwojowej UE w ramach nowych Wieloletnich Ram Finansowych.