W dotkniętym kryzysem wielobiegunowym świecie państwa co raz częściej nawiązują relacje z nowymi, nietradycyjnymi partnerami. W przypadku Ameryki Łacińskiej i Karaibów (AŁiK) oraz Europy Środkowo-Wschodniej (EŚiW) zainteresowanie regionami w sferze dyplomacji ekonomicznej, nie przełożyło się jednak do tej pory na pogłębienie relacji dwustronnych w innych dziedzinach. W jakich obszarach Europa Środkowo-Wschodnia oraz Ameryka Łacińska i Karaiby mogłyby współpracować? Co kraje EŚiW mogą zaoferować krajom AŁiK, a czego tradycyjni partnerzy AŁiK w Unii Europejskiej nie posiadają?  Takie m.in. były pytania na które uczestnicy seminarium: Ameryka Łacińska i Karaiby - Europa Środkowa i Wschodnia: w poszukiwaniu wspólnych obszarów współpracy próbowali odpowiedzieć.

Prelegenci seminarium zgodzili się, że istnieją co najmniej cztery obszary, w których państwa mogłyby bliżej współpracować. Są to: edukacja; nauka i technologia; dialog polityczny (na przykład poprzez nowe fora regionalne, takie jak Grupa Wyszehradzka i Sojusz Pacyfiku) oraz handel i inwestycje. W przypadku współpracy gospodarczej, poszukiwanie nowych rynków zbytu przez firmy z Europy Środkowo-Wschodniej w Ameryce Łacińskiej i na Karaibach otwiera nowe możliwości współpracy. Coraz częściej pojawiają się w regionie inwestycje z EŚiW w sektorach, które do tej pory nie były jeszcze eksplorowane (w przeszłości inwestycje ograniczały się do branży motoryzacyjnej, surowców, oraz eksploatacji surowców mineralnych). Inwestycje polskich firm tj. jak Inglot (kosmetyki), eSKY (sektor ICT) lub InPost (usługi pocztowe) w AŁiK są na to dobrymi przykładami.

Pomimo tego, że kraje Europy Środkowo-Wschodnie są mniej atrakcyjnymi parterami dla państw AŁiK w UE niż tradycyjni partnerzy tych drugich tj. Hiszpania, Niemcy, Portugalia czy Włochy, ze względu na m.in. ich stosunkowo krótką historię stosunków dyplomatycznych, posiadają kilka atutów, które mogą być wykorzystane do pogłębienia relacji. Po pierwsze, stosunkowo duża liczebność diaspory krajów EŚiW, przede wszystkim  w Ameryce Południowej (np. 1,8 mln polskich i 80 tysięcy węgierskich emigrantów w Brazylii oraz 30 tys. czeskich i ok. 35 tys. litewskich potomków w Argentynie), która tworzą ogromny, nawet jeśli często uśpiony, potencjał rozwoju wymiany naukowej i gospodarczej. Po drugie, unikatowe doświadczenia w procesie transformacji demokratycznej oraz w przystosowaniu do norm wspólnotowych (acquis communautaire). Doradztwo techniczne i wymiana doświadczeń między instytucjami obu regionów (np. w zakresie reformy sektora bezpieczeństwa i policji) mogłyby stać nowym obszarem współpracy.

Nawet jeśli istnieją obszary w ramach których Ameryka Łacińska, Karaiby i Europa Środkowo-Wschodnia mogą współpracować, nie należy oczekiwać, że relacje między krajami obu regionów uzyskają w najbliższej przyszłości miano priorytetowych. Odległość geograficzna, brak informacji na temat bieżących wydarzeń w regionach oraz więzi instytucjonalnych to tylko niektóre z przeszkód bliższej współpracy.

Seminarium Ameryka Łacińska i Karaiby - Europa Środkowa i Wschodnia: w poszukiwaniu wspólnych obszarów współpracy zorganizowane przez PISM oraz Fundację Unia Europejska – Ameryka Łacińska i Karaiby odbyło się 13 maja 2014 r. w Warszawie.

Program seminarium

Oprac.: Kinga Brudzińska and Marta Przepieść
Fot. Marta Przepieść, Olgierd Syczewski


POLECAMY RÓWNIEŻ:

• Latin America and the Caribbean countries and Central – Eastern Europe – Potential for economic cooperation: Polish case study by Kinga Brudzińska and Maya Rostowska 

• Latin America, the Caribbean and Central and Eastern Europe: Potential for the economic exchange published by the EU-LAC Foundation