Główne wnioski i rekomendacje

- Mimo sankcji nałożonych w 2014 r. Rosji udało się zrealizować podstawowy formalny cel Państwowego Programu Uzbrojenia (PPU) na lata 2011–2020: osiągnąć 70-procentowy udział nowoczesnego uzbrojenia w siłach zbrojnych. Rosja określa jako nowoczesne nie tylko nowo wyprodukowane, ale także niektóre zmodernizowane typy uzbrojenia. Niezależnie od wątpliwości metodologicznych, ogólny potencjał sił zbrojnych Rosji wyraźnie wzrósł od 2011 r.

− Najwyższym odsetkiem (81%) nowoczesnej broni dysponują Rosyjskie Wojska Przeznaczenia Strategicznego, które są podstawą potencjału odstraszania jądrowego Rosji.

− W trakcie realizacji Programu wprowadzono do niego zmiany wynikające z konieczności odpowiedzi na potrzeby operacyjne sił zbrojnych biorących udział w  działaniach na Ukrainie i w  Syrii, a  także z  problemów technicznych przy wdrażaniu najnowocześniejszych projektów (czołg T-14 Armata, myśliwiec Su-57) oraz z niewystarczającego finansowania. Środki zostały w pierwszej kolejności przeznaczone na prace nad projektami dającymi Rosji przewagę operacyjną nad innymi państwami i dodatkowe możliwości oddziaływania politycznego, np. na bronie hipersoniczne.

− Zdecydowana większość nowego bądź zmodernizowanego uzbrojenia trafiała do zachodniej części Rosji. Oficjalnie była to odpowiedź na działania państw NATO, które w 2014 r. zdecydowały się na wzmocnienie wschodniej flanki. Faktycznie wynikało to z postrzegania przez Rosję Sojuszu jako głównego zagrożenia. Należy oczekiwać dalszego wzmacniania rosyjskich sił na tym kierunku strategicznym.

− W kolejnym PPU na lata 2018–2027 za priorytetowe uznane zostały Wojska Lądowe. Ważne będzie też przezbrojenie Marynarki Wojennej, co pokazuje, że Rosja chce byćgotowa do prowadzenia zarówno operacji lądowej o znacznej skali, jak i działań dalekomorskich.

− Rosja, prowadząc politykę wobec sąsiadów oraz państw NATO, będzie nadal wykorzystywać wzrost potencjału militarnego. Zwiększanie rosyjskich zdolności wojskowych na zachodnim kierunku strategicznym powinno więc spotkać się z odpowiedzią ze strony Sojuszu w zakresie wzmacniania potencjału odstraszania i obrony na wschodniej flance. Tak jak dotychczas musi być ona wyważona, aby zyskać konsens wszystkich sojuszników, jednak powinna brać pod uwagę postępy modernizacji rosyjskiej armii oraz zmiany lokalnej równowagi sił. Szczególnie istotne jest zatem dalsze wzmacnianie zdolności w zakresie obrony przeciwrakietowej i powietrznej, oraz inwestycje w siły morskie, drony i amunicję krążącą.